Don Draper powrócił. Na szczęście nie stracił w ogóle na uroku, to samo tyczy się wszystkich pracowników Sterling Cooper Draper Price.
Donowi żyje się jak zawsze wpaniale. Z nową żoną która tańczy, śpiewa, mówi po francusku i organizuje swojemu ukochanem mężowi przyjęcia niespodzianki. Już pod koniec pierwszego (pierwszego podwójnego) odcinka nasuwa się pytanie - kiedy skończy się sielanka? Dona znamy już zbyt dobrze, nie wytrzyma do połowy sezonu ;)
Niestety, w przeciwieństwie do głównego bohatera, jego była żona popada w coraz głębszą depresję. Bardzo przytyła (!), nic jej nie cieszy, a na dodatek lekarz znalazł u niej niepokojący guzek. Przerażona Betty nie wie co robić, a uspokaja ją dopiero rozmowa z Donem. Bardzo ładnie pokazana jest więź między nimi. Po tym wszystkim, co razem przeszli wciąż bardzo im na sobie zależy. Szkoda, że tak mało czasu zostało poświęcone dzieciom, tym bardziej że wątek Sally z poprzedniego sezonu zapowiadał się ciekawie.
Co się dzieje w firmie? Głównie narastające konflikty. Pete Campbell (jeny, jak ja nie znoszę gościa) i Roger ledwo mogą wysiedzieć ze sobą w jednym pomieszczeniu. Niestety, to nie jest najlepszy rok dla Rogera. Nieszczęśliwe małżeństwo, sytuacja z Joan (którą chyba najmniej się przejmuje) i Pete, który lada chwila wykurzy go z tej firmy. To wszystko powoduje, że w pierwszych trzech odcinkach widujemy Sterlinga pijanego jak bela.
Ale nie tylko on obawia się o swoje stanowisko. Wojująca Peggy nie ma ani chwili wytchnienia. Ciągle musi walczyć o poważne traktowanie, a Don nie kwapi się już do pomocy, kiedy ona tego potrzebuje. Jakby tego jeszcze było mało, musiała zatrudnić nowego chłopaka który szybko wyrośnie na jej konkurencję.
I dobra wiadomość dla panów! Joan wraca z macierzyńskiego. Biedna kobiecina nie może już wytrzymać w swoim mieszkaniu z krzyczącym dzieckiem. Ona jest stworzona tylko do jednego. I wszyscy wiemy, że nie jest to bycie kurą domową.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz